Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Ο δημόσιος δρόμος των Μουσών






Είναι άπειρες πια οι αντιδράσεις για την Παρέλαση των Ποιητών στις 21 Μαρτίου. Από το σκωπτικό σχόλιο μέχρι την απορία και τον οργισμένο αντίλογο. Δεν έχει να προσθέσει κανείς τίποτε. Να σκεφθούμε μόνον, καλόπιστα πάντα, ότι όλοι, φορείς και εκδηλώσεις, αντανακλούμε το επίπεδο καλλιέργειας και αντιλήψεων που υπάρχουν γύρω μας. Δεν μπορεί μια ομάδα, όποια κι αν δηλώνει πως είναι, να διαφέρει θεαματικά από τον κοινό μέσο όρο. Θυμάμαι, στις μεγάλες ευρωπαικές κρίσεις, συζητήσεις και αδιανόητα αντανακλαστικά προσώπων μέσα στην ίδια την «Εταιρεία Συγγραφέων». Ήταν ο δημόσιος κοινός τόπος. Το αντίγραφο, η επανάληψη της πνευματικότητάς μας. Πολλοί αντιλαμβάνονται την ποίηση σαν πλεόνασμα δημοκρατικών αισθημάτων: νόμισμα που, ως αναντίρρητο αγαθό, περνάει σε όλες τις τράπεζες της αγωγής και του γούστου. Λειτουργία που έχει λωρίδα κυκλοφορίας στις κεντρικές οδούς. Ευτυχώς, δημόσιος δρόμος για τις μούσες δεν υπήρξε ποτέ, και οι ίδιες, πιο σοφές από μας, ξέρουν τον τόπο των περιπάτων τους και δείχνουν αποφασιστικά και σωφρόνως τις κλίσεις τους. 


Δεν είχα σε αυτά το νου μου όταν πριν από ένα λεπτό είπα να αναρτήσω κάτι. Ήθελα απλώς ένα σύντομο σχόλιο για την ποίηση. Πώς, για παράδειγμα, πολλά χρόνια πριν, είχα συναντηθεί με ιδέες που αφορούν τη γραφή, του Paul Leautaud. Τiς έχω συμπεριλάβει στο βιβλίο μου «Η ζωή με εχθρούς» (σελ. 29) και θα ήταν μια χρήσιμη, ιδιοτελώς, αναφορά γι αυτό το βιβλίο μου.
«Δεν υπάρχει κανένας κανόνας για τη λογοτεχνική σύνθεση».
«Η αμέλεια, κάποια, αμέλεια, είναι μεγάλο αξίωμα, θεμέλιο της τέχνης».
«Τίποτε δεν σε μαθαίνει να γράφεις καλύτερα από την ανάγνωση κακών συγγραφέων». Και επειδή ο Leautaud υπήρξε υπέρμαχος του αυθορμητισμού στην τέχνη, διατύπωνε και την άποψη: «Νιώθω απέχθεια για την εργασία που φτάνει στην έσχατη λεπτομέρεια, θέλοντας να εκφράσει μια ιδέα. Αν η ιδέα δεν έρχεται, πηγαίνετε για έναν περίπατο και ξαναγυρίστε σ' αυτήν κάποια άλλη φορά».

Με αυτή την τελευταία, χρησιμότατη, συμβουλή για περίπατο, κανείς βέβαια δεν πιστεύει ότι ο Leautaud, μπορεί να εννοούσε μια πολυπρόσωπη πορεία με πλακάτ.


Δεν υπάρχουν σχόλια: