Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

Η ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ


Συχνά μας γοητεύουν εργαλεία, αντικείμενα ή χρηστικές λειτουργίες που καμιά εξέλιξη ή ανατροπή δεν τα επηρεάζει. Το κατσαβίδι, το κουμπί, η σεζ λονγκ. Περνούν τα χρόνια, οι μορφές και οι χρήσεις αλλάζουν, αλλά μια κατηγορία πραγμάτων και λειτουργιών είναι στεφανωμένη με το κύρος της διάρκειας. Υπάρχουν και θεωρητικές σκέψεις που έχουν αυτή την αμετάβλητη χρηστικότητα. Έπεσα μόλις προ ολίγου σε ένα γνωμικό του Όσκαρ Ουάιλντ: «Η κακή ποίηση (όλη η έντεχνη έκφραση, θα συμπλήρωνε κάποιος) διακρίνεται από την ειλικρίνειά της». 



Είναι ένας δημιουργικός κανόνας (και μάλιστα φαίνεται να διεκδικεί την πρώτη θέση στην ιεραρχία των κανόνων). Αμετάβλητος, διαρκής κι αυτός, ίσως είναι ο πρώτος όρος για την κριτική προσέγγιση της Μορφής. Αφορά την απόσταση ανάμεσα στο δημιουργικό γεγονός και την καλοπροαίρετη διάθεση όλων να μιλήσουν. 



Αυτή η απλή και «αυτάρεσκη» αλήθεια (που κλείνει και λίγο το μάτι με τον γνωστό Ουαλντικό σνομπισμό) είναι, εντούτοις, αχρείαστη και αδίδακτη. Μόνο η δική σου πείρα μπορεί να σε ειδοποιήσει για την κυλιόμενη και κατασκευασμένη εικόνα που είναι κάθε έργο, καθώς δοκιμάζει και σχεδιάζει τον εαυτό του, ώσπου να βρει την πιο πειστική εκδοχή (από ένα σημείο και μετά οριστική και διαρκή), και βέβαια ξένη απ' τις ειλικρινείς προθέσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια: