Να ένα φαινομενικά ασήμαντο μήνυμα του f.b., από τον Δ.Χ., που μου γράφει από το Βερολίνο. Το παραθέτω όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί είναι ένα υπόδειγμα κομψής λακωνικότητας (ένας "ημερολογιακός μινιμαλισμός" θα λέγαμε,
αν ήταν λογοτεχνία) και, βέβαια, διότι δείχνει πως ο χρόνος αλλού κυλάει με τους αυστηρούς νόμους των εποχών, δίνοντας στη ζωή κίνητρα και δημιουργικούς ρυθμούς: «...βροχή, βροχή, εδώ, τα φύλλα κιτρίνισαν και άρχισαν να πέφτουν, στα μαγαζιά εμφανίστηκαν τα χριστουγεννιάτικα στόλλεν, τα λεμπούχεν, τα πανετόννε, τα παντόρο...»
Δεν λέω, κανένα «Τέλος» (ούτε αυτό των εποχών) δεν είναι εύκολο. Είναι όμως η λέξη που στη ζωή στέκεται στην ψηλότερη κορυφή, και τη βλέπουν όλοι, από παντού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου