Εμφανή ερείπια

Τίποτε δεν δείχνει την απόσταση από μια μακρινή εποχή, όσο οι διαφανείς επιφάνειες που στεγάζουν τα ερείπιά της και γίνονται σύγχρονη διάβαση. Δεν ξέρω πότε άρχισαν αρχιτεκτονικά οι εφαρμογές αυτές, αλλά σίγουρα είναι ένα κατασκευαστικό παιχνίδι της νεοτερικότητας, ευρηματικό και χαριτωμένο, που αναδεικνύει το εξερευνημένο βάθος, το κάνει ελέγξιμη παρουσία και παίζει με την ανοίκεια εντύπωση. 

Από τον εξώστη στο Μουσείο της Ακρόπολης η συνάντηση των δύο εποχών είναι οπτικό παιχνίδι και συγχρόνως ένα κίνητρο στοχασμού για τη λήθη και το χρόνο. Πώς έλεγε ο Ρίτσος ; «Σαν να μην ήταν τίποτε/ χάθηκαν.../Άργος, Αθήνα, Κόρινθος, Σπάρτη, Σικυών/ σκιές ονομάτων. Τα μιλάω. Ηχούν σαν βουλιαγμένα...»