ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΜΙΚΡΟΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ

Όπως έλεγα χθες, ο πολύτιμος φίλος και συνεργάτης του ΔΕΝΤΡΟΥ Κων. Παλαιολόγος είχε την επιμέλεια μιας ανθολογίας ισπανόφωνου μικροδιηγήματος, σύντομου, συνοπτικού αφηγήματος, λογοτεχνικού είδους που προκαλεί με τις αυστηρές απαιτήσεις του και την εξ αίματος συγγένεια που έχει με την ποίηση. Τα στοιχεία της σ υ ν τ ο μ ί α ς και του α π ρ ό ο π τ ο υ κατάλαβα, διάβάζον

τας προσεκτικά όλο το βιβλίο, πως είναι τα πιο κοινά γνωρίσματά του με την κλασική λυρική μορφή. Το σημαντικό, έχουν πει για το μικροδιήγημα, δεν είναι να γράψει κανείς λίγες λέξεις, όσο να μην γράψει επιπλέον λέξεις. Επιλέγω εδώ το σημαντικότερο, κατά την κρίση μου, κείμενο, ένα από τα μεγαλύτερα της ανθολογίας, που το ζήλεψα για το μέτρο του, το εφαρμοσμένο αίσθημα που δεν αφήνει το παράλογο και το ευρηματικό να ξεμακρύνει από το ποιητικό.

ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΣΑΙ

...Τα μεταφέρω όλα λίγα λίγα : την τσαγιέρα, τα φλιτζάνια, τη ζάχαρη, λεμόνια, μπισκότα και τα βάζω με προσοχή πάνω στο χοντρό τζάμι του καινούργιου τραπεζιού, στη βεράντα. Ένα τραπέζι που έφεραν σήμερα το πρωί από το κατάστημα, με τέσσερις όμορφες καρέκλες. Είναι λευκό, σιδερένιο, τοποθετημένο στην απογευματινή σκιά, στο αεράκι που φυσάει από τη θάλασσα.

Επί τέλους, αποκτήσαμε έπιπλα βεράντας για να πίνουμε το τσάι μας, να τρώμε τα ζεστά βράδια, να γράφουμε τα πρωινά στη σκιά.

Φωνάζω τη σύζυγό μου που παίρνει το μεσημεριανό της υπνάκο και της λέω:«Έλα, το τσάι είναι έτοιμο». Βγαίνει στη βεράντα, μισοκοιμισμένη ακόμα, και κατατρομάζει μ' αυτό που βλέπει: «Α! Μα δεν έχουν φέρει ακόμα το τζάμι!» Και πριν καλά καλά τελειώσει τη φράση της, πέφτουν όλα στο πάτωμα και σπάνε με πάταγο.

Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες, Κούβα, 2000