Ένας ξένος επισκέπτης βγάζει εισιτήριο και δίνει τις αποσκευές του στο σταθμό Λαρίσης. Αντιμετωπίζει το πρόβλημα πού να περιμένει το συρμό. Μια επιφυλλίδα του 1959.
"[...] Η Αθήνα, με τον ανεκδιήγητο σταθμό Λαρίσης. Ο μόνος σταθμός σ' όλη την Ευρώπη όπου δεν μπορείς ούτε να περπατήσεις ούτε να σταθείς. Αίθουσα δεν υπάρχει. Οι ταξιδιώτες στριμώχνονται σ' ένα δωματιάκι γεμάτο καπνούς, χνώτα κι οξύτατη μυρωδιά ανθρωπίλας. Ο ξένος αρνήθηκε να μπει σ' αυτό το κοτέτσι. Ρώτησε πού είναι το μπαρ. Του έδειξαν μια πόρτα: "Καφενείον". Ζήτησε να φάει κάτι. Το γκαρσόνι τον τράβηξε απ' το χέρι. 'Βλέπεις το μαγέρικο, απέναντι'; 'Ναι'. 'Έχει τζιεράκια. Τώρα τα τηγάνησε'! [...]
Η συνέχεια, με την ανάρτηση της τακτικής δεκαπενθήμερης συνεργασίας μου στο ΕΘΝΟΣ (απ' όπου προέρχεται το κείμενο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου