Χθές μιλούσα για την ξεχωριστή εμπειρία να δέχομαι και να αναρτώ τις φωτογραφίες που μου έστελνε με το κινητό του, όλη τη μέρα, ένας φίλος από το ταξίδι της επιστροφής του στο Παρίσι. Για όσους δεν γεννήθηκαν με κινητό στην τσέπη και το ίντερνετ ήταν περίπου μύηση στο υπερβατικό, η σύγχρονη τηλεπικοινωνία δεν είναι απλό και αυτονόητο παιχνίδι. Από τις αρχές του 20ού αιώνα ήδη, οι διάφορες εφαρμογές της αντιμετωπίστηκαν με θαυμασμό και δέος και δεν θα πάψουν, πιστεύω, ποτέ να μας εκπλήσσουν οι καινοτομίες, έστω κι αν στα βάθη μας κατοικεί ο τυμπανιστής τού ταμ-ταμ.
Περιμένοντας έναν έλεγχο στο ΚΤΕΟ, χθές το απόγευμα, διάβαζα τη "Μέθη της μεταμόρφωσης", μυθιστόρημα του Τσβάιχ (1881-1942), σημειώνοντας και υπογραμμίζοντας πού και πού. Είναι μια ιστορία του 1926. Στις πρώτες ήδη σελίδες περιγράφεται η αποστολή ενός τηλεγραφήματος από τη Γαλλία, πράξη που καθορίζει την υπόθεση. Δεν περνά απαρατήρητος ο τρόπος που ο αφηγητής παρακολουθεί το αθέατο δρομολόγιο των τηλεγραφικών κυμάτων, μια πορεία μαγική και παραμυθένια. Ο θαυμασμός που προσπαθεί να δώσει με τη μεταφορά του ανθρωπομορφισμού τους, προκαλείται από το ξάφνιασμα του νέου (είμαστε στις αρχές του αιώνα), που, όσο κι αν σε βαραίνουν οι αμετακίνητες βεβαιότητες, είναι πάντα ένας θρίαμβος για το κομμάτι της συνείδησης που παραμένει αισιόδοξο και παιδικό.
"...Ο γκρουμ εμφανίστηκε με ένα έντυπο για τηλεγραφήματα. Έφυγε σε λίγο για το ταχυδρομείο με το γραμμένο χαρτί στο χέρι. Λίγα λεπτά αργότερα τα σήματα ξεχύθηκαν από τον τηλέγραφο, σκαρφάλωσαν το ένα πίσω από το άλλο στη στέγη, γλίστρησαν μέσα στα παλλόμενα χάλκινα σύρματα. Ταξιδεύοντας από τηλεγραφόξυλο σε τηλεγραφόξυλο πιο γρήγορα και από αμαξοστοιχίες, ταχύτερα από τα αυτοκίνητα με το γρήγορο πέρασμά τους, το μήνυμα διένυσε αστραπιαία τα χίλια χιλιόμετρα. Οι μεταμορφωμένες λέξεις είχαν κιόλας δρασκελίσει ως δια μαγείας τα σύνορα, άφηναν πίσω τους χίλιες βουνοκορφές, το γραφικό Λιχτενστάιν, τις κοιλάδες του Τιρόλου, για να ξεχυθούν από τους αιώνιους παγετώνες των Άλπεων σε έναν μετασχηματιστή στο κέντρο του Λιντς. Από κει το μήνυμα συνέχισε τη φρενιασμένη πορεία του ταχύτερα απ' ότι προφέρουμε τη λέξη 'ολοταχώς', βούτηξε μέσα απ' τη στέγη του ταχυδρομείου του Κλάιν-Ράιφλινγκ, για να καταλήξει στη συσκευή λήψης και από εκεί σε μια έκπληκτη, σαστισμένη από την περιέργεια ψυχή."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου