Καθώς
ακόμα δεν έγιναν αδιάφορες απ' τις αδιάκοπες τηλεοπτικές μεταδόσεις οι
εικόνες των βρετανικών πλημμυρών, θυμήθηκα ένα σχόλιό μου -μια
παιγνιώδη παραδοξολογία στην ουσία-, από τις "Κουρτίνες του
Γκαριμπάλντι" (Νεφέλη, 2000).
" 'Δεν αποκλείεται τίποτε πια', ψιθύρισε ο πατέρας μου, μετά τη μεγάλη νεροποντή (Νοέμβριος 1960), όταν ο χείμαρρος του κεντρικού δρόμου έτρεχε ορμητικός προς την κατεύθυνση της ανηφόρας".
" 'Δεν αποκλείεται τίποτε πια', ψιθύρισε ο πατέρας μου, μετά τη μεγάλη νεροποντή (Νοέμβριος 1960), όταν ο χείμαρρος του κεντρικού δρόμου έτρεχε ορμητικός προς την κατεύθυνση της ανηφόρας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου