Ο Λάζαρος

Αν λάβουμε υπόψη λόγους "αισθητικής οικονομίας", είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα η Ανάσταση του Λαζάρου απ' αυτήν του Ιησού, η οποία είναι υπέρβαρη από γεγονότα, ξεχειλίζει από διδάγματα και συνέπειες, και τελικά, στο διαπασών της υπέρβασης, καταλήγει στην Ανάληψη.

Αντίθετα, η εξιστόρηση του πρώτου γεγονότος είναι λιτή, με χαμηλές συγκινήσεις, μια παράσταση με δεύτερους ρόλους που συνωθούνται ανώνυμοι στο ευαγγέλιο του Ιωάννη. Κυρίως όμως είναι μια ιστορία που καταλήγει στη σιωπή και στην άγνοια για το μέλλον του Λαζάρου. Στο εξής δεν μαθαίνουμε, ούτε ακούμε τίποτε που να τον αφορά. Στα μέτρα του δράματος, τι μοναχικότερο υπάρχει από ένα πρόσωπο το οποίο με την Ανάστασή του συντρίβει πανηγυρικά τους φυσικούς νόμους αλλά αποσιωπάται αμέσως μετά, χάριν του απόλυτου πρωταγωνιστή που εκμηδενίζει ή κάνει ασήμαντους τους υπόλοιπους ρόλους;

Κ.Μ., "Στενογραφία", Κέδρος 2006